Bunu düşünen kaç kişiyiz?
!
!
24 Ağustos 2018 Cuma
14 Mayıs 2018 Pazartesi
FAKAT KAHROLAN MAHALLELİ
Ve bir gün daha bitiyor biz konuşmadan
Sokağa doluşuyor birkaç evsiz kedi
Karşı komşu kovalıyor onları
Sen olmayınca kediler perişan
Çiçek adları ezberliyorum boyuna
Sardunyalar, zambaklar ve bir de orkideler var
Diğerlerini tutamıyorum aklımda
Papatyaları ve gülleri ise hiç sevmiyorum
Yeni tarifler öğreniyorum
Geziyorum da durmadan
Şiir okuyorum, en çok şiir
Anlayacağın yani, iyi bakıyorum kendime
Mezarlığa gidiyorum
Ezberlediğim çiçekleri ekiyorum her birine, tek
tek
Kendi ellerimle ölüme meydan okuyorum
Sonra gün bitiyor
Kim galip kim mağlup bilmeden geceye
karışıyorum
Zaten sesini de hiç duymuyorum
Bakkal Rıza Amca sorup duruyor seni
Her seferinde acı verse de “o gitti” diyorum
Hemen paylıyor, neden ona hoşça kal bile demeden
gitmişsin diye
Diyemiyorum ki, bana son bir kez dönüp bakmadı
bile
Bir çift “hoşça kal” kelimesi bunun yanında
nedir ki?
Mahallenin çocukları kırgın sana
Özellikle de en küçükleri
Ne bir masal okuyanları varmış,
Ne de saçlarından öpenleri
Ben de okuyorum, ben de öpüyorum tıpkı senin
gibi
Ama kanmıyor hiç biri
Bu beni neden terk edip gittiğinin şiiri değil
Sakın yanlış anlama
Ben alıştım yokluğuna da;
Fakat kahrolan mahalleli
Beni görmesen de olur
Yanıma uğramasan da
Konuşmayalım, ona da tamam
Ama bak Rıza Amca bekler şimdi seni
Çocuklara da kitap getirirsin,
beraber
okur alırsın gönüllerini
Hepsinin ayrı ayrı öpersin saçlarından
Beni öpme, tamam ben razıyım buna
Fakat kahrolan mahalleli
Asım Amcayı unutma sakın
Yani eğer gelirsen tabi
Asım amcanın kimsesi yok bilirsin
Git yanına, sohbet et, tavlada yenil ona
Müjgan teyzenin çiçeklerine selam ver geçerken,
Pek mutlu olur
Onunla da konuş, o da sever seni tıpkı benim…
Hayır, hayır
Bu bir isyan şiiri değil
Konu biz değil
Biz zaten yine severiz yeni birilerini
Kahvaltılar hazırlarız onlar için
Ellerini tutarız, sahilde yürürüz
Sinemada mutlaka öpüşürüz
Yatakta mutlaka sevişiriz
Kahvemizi içer, balkondan mahalleyi seyrederiz
Şiirler okuruz gözlerinin içine
Yaralarına tek tek dokunuruz
Biz iyileşiriz yine,
Fakat dedim ya kahrolan mahalleli
En azından son bir kez uğra yanlarına
Sana söz adımımı atmam sokağa
Pencereden gizlice uzatmam başımı
Adını anmam, gözlerineyse hiç bakmam
Ağlamam da hıçkıra hıçkıra
Sen yeter ki son bir kez uğra
Hem ben zaten ölüyüm,
Fakat kahrolan mahalleli…
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)